حرف های هادی عقیلی در پایان بازی ایران ـ بحرین واکنش علی دایی سرمربی راه آهن را در پی داشت.
عقیلی در مصاحبه خود حاشیه دار بودن تیم در دوره دایی را علت اصلی عدم موفقیت این مربی در را جام جهانی عنوان کرد. دایی شب گذشته در پایان کنفرانس مطبوعاتی در واکنش به این جمله گفت:« آقای عقیلی گذشته اش را فراموش نکند و یادش باشد که در زمان کدام مربی به مهره ثابت تیم ملی تبدیل شده است.»
دایی ادامه داد:« همه ما چیزهایی می دانیم اما اگر واقعا این حرف ها قابل گفتن است آقای عقیلی هم حرف هایش را بزند. من مشکل خاصی با این مسأله ندارم.» البته هادی عقیلی این جمله را برای این به زبان آورده بود که از کارلوس کی روش تعریف کند و قصد انتقاد از علی دایی را نداشت.

فارس: علی پروین، در خصوص اینکه 62 درصد بینندگان برنامه 90 اعتقاد داشتند او نمی‌تواند پرسپولیس را از بحران خارج کند و تنها 38 درصد به او رای مثبت دادند، عنوان کرد: شب گذشته اصلا برنامه ?? را ندیدم و جای شما خالی، تخت خوابیدم اما به ما خبر دادند که این اتفاق افتاده است. باین حال باید بگویم این مسابقه اس ام اس برای من خیلی خوب بود و اصلا از این بابت ناراحت نیستم.
مدیر تیم فوتبال پرسپولیس افزود: خودتان می‌دانید همه شهرستان‌ها تیم دارند و خیلی‌ها ?? را نگاه می‌کنند پس نمی‌توانم توقع داشته باشم که صددرصد همه به من رأی بدهند. حدود ?? درصد رای هم خوب بود و من قلبا از این اتفاق راضی هستم.
پروین تاکید کرد: فوتبال ما در حال حاضر در کل ایران طرفداران خاص خودش را دارد. سپاهان، ذوب آهن و خیلی دیگر از تیم‌ها هستند پس این رأی ??درصدی برای ما خوب بود و انشاءالله با قدرت رو به جلو حرکت می‌کنیم تا پرسپولیس را به بالای جدول بکشانیم. برای من اصلا مهم نیست که ?? درصد مخالفم بودند.
وی خاطرنشان کرد: آن ??درصدی که لطف کردند و به نفع ما اس ام اس دادند به دنبال آن هستم تا زحماتشان را جبران کنم. بالاخره ما در این فوتبال بوده‌ایم و می‌دانیم چه کار کنیم.
پروین در پاسخ به سؤالی که آیا از استیلی حمایت خواهید کرد گفت: روز گذشته حرف‌هایم را درباره حمید زدم و امروز هم او سر تمرین است و می‌بینید که تیم را تمرین می‌دهد.
وی از اظهار نظر درباره صحبت‌های پنجعلی خودداری کرد.

تیم ملی آرژانتین سه شنبه هفته گذشته برای انجام یکی از دیدارهایش در مرحله مقدماتی جام جهانی 2014 در پوئرتو لاکروس ونزوئلا مقابل تیم ملی این کشور قرار گرفت.
شاگردان سابه یا در این دیدار مغلوب ونزوئلا شدند و در پایان این دیدار بود که روسینس چاوس، یکی از دخترهای هوگو چاوز به رختکن تیم ملی آرژانتین رفت تا یکی از رویاهایش که گرفتن یک عکس یادگاری با مسی بود را محقق کند ولی او نتوانست به این آرزو برسد.
زمانی که بازی به اتمام رسید، مسی نه تنها به رختکن نرفت، بلکه حتی با اتوبوس تیم ملی آرژانتین هم به هتل محل اقامت کاروان تیمش بازنگشت و بلافاصله با یک اتومبیل شخصی به هتل بزرگ پوئرو لاکروس رفت تا بعد از اندکی استراحت با اولین پرواز ممکن به اسپانیا بازگردد.
روسینس چاوز هم گر چه نتوانست آرزویش را محقق کند، اما با آلخاندرو سابه یا، سرمربی تیم ملی آرژانتین عکسی به یادگار گرفت.

طی روز های گذشته یک فایل تصویری که مربوط به حدود یک سال گذشته است از بازیکنان تیم استیل آذین منتشر شد که در این تصاویر سوشا مکانی با لحن مداحی به بهانه تمسخر حسین هدایتی و برخی دیگر از مسولان باشگاه استیل آذین به مراسم عزاداری اهل بیت توهین کرده است.
در این تصاویر که در اتوبوس ویژه حمل و نقل بازیکنان باشگاه ضبط شده است، علی کریمی و اکثر بازیکنان این تیم به جای انتقاد به چنین رفتار توهین آمیزی نسبت به اهل بیت، سوشا مکانی را همراهی کرده و یا به تمسخر عزادران پرداخته اند.
قاصد از انتشار فایل تصویری این اهانت خودداری کرده و آمادگی دارد این فیلم را در صورت تمایل مسولین برای پیگیری های مربوطه دراختیار دستگاه های ذیربط قرار دهد.

حال به من می‌گویی که ناامید به آینده می‌نگرم؟ به صعود و تکامل فوتبالی ایمان و باوری ندارم؟ و کارلوس کی روش را به خوبی نمی‌شناسیم؟ در جواب می‌گویم «بله» من آن گاه به حقیقت تغییر و تحول در فوتبالمان ایمان و باور می‌آورم که یکی آمده باشد نخست منکر این فوتبال(ماشین) شود و بعد مژده و الگوی «ساختاری» نوین و متعالی و مردمی ارائه دهد، آن هنگام امیدی واقعی به آینده فوتبال ایرانی خواهم داشت؛ می‌گویم «خاویر کلمنته» همان راننده خارجی که از ذوق‌زدگی آمدنش او را در همان پله اولیه اتوبوس فوتبالی شگفت‌زده کردیم خیلی باهوش و دانا بود که گفت من اهل راندن این فوتبال نیستم و نوه‌اش را و پیری و کمردرد و پروازی بودن را بهانه کرد، او خیلی خوب ذوق‌زدگی‌مان و عمق خواسته‌هایمان را فهمید، او می‌دانست که اهالی فوتبال از وی «ساختارسازی» و «ساختارآفرینی» را توقع دارند، نه فقط هدایت یک تیم را، او از انجام این رسالت سخت و خطیر سر باز زد زیرا که وسعت نیازمان را به خوبی درک کرد، اما خوشبختانه یا متاسفانه «کارلوس کی‌روش» از عمق ذوق‌زدگی‌مان که در دیدار با «کلمنته» داشتیم «محروم» ماند، چرا که تدبیر مدیر و مدیریت فوتبالی بر این امر استوار بود تا او را پنهانی آورند و در پشت فرمان هدایت قرار دهند. به واقع که مربی پرتغالی بدون درک فضا و وسعت خواسته‌های اهالی فوتبال پای در درون این اتوبوس نهاد و رسالت خویش را فقط در راهبرد این خودرو در جاده جام‌جهانی دید، نه ساختارآفرینی و ساختارسازی! با دانش علمی و فنی که در کارنامه «کارلوس کی‌روش» وجود دارد، توقع آن می‌رفت که نخست بیابد یک راهکار و تست فوتبالی جهت گزینش و انتخاب «بازیکن» تیم‌ملی ارائه دهد تا شایستگی بازیکنان چون گذشته که براساس سلیقه شخصی بود بر پایه یک علم و منطقی استوار گردد تا سرمشقی برای کار علمی امروز و فردای فوتبالمان باشد(سنگ نخستین یک بنای علمی – فوتبالی) اما دیدیم که او نیز چنین نکرد و همانند مربیان پیشین آمد مهره‌های دلخواه خود را با سفارش یا بی‌سفارش گلچین کرد، بدون آن‌که معیاری و میزانی را در این راستا برای «ما» به یادگار گذارد؛ به راستی که وجود کارلوس کی‌روش در سرزمین‌هایی که از دریای غنی استعدادها و سرمایه‌های خودجوش مردمی فوتبالی بی‌بهره‌اند (کشورهای عربی) یک «نعمت بزرگ» است اما وجود همین آدم فوتبالی و کارنامه‌دار (آن هم با یک قرارداد بلندمدت) در سرزمینی که تشنه پالایش و استخراج نبوغ فوتبالی خویش است، اگر متنج به «ساختارسازی» و ساختارآفرینی نباشد یک «فاجعه» و استعمار فوتبالی است.(عدم بهره‌وری از توان ملی و مردمی) آری اگر «کارلوس کی‌روش» آمده بود و فقط یک «کار؟» در این فوتبال انجام می‌داد از تجربیات «آموزش فوتبال» خویش را در آکادمی فوتبال، نهادینه می‌کرد، آنگاه می‌گفتم که کاری همه شمول و مردم شمول انجام داده و او قابل تقدیس است که از دانش و بهره فوتبالی‌اش «ما» را بهره‌مند ساخته، در جواب می‌گویی خیلی آرمان‌گرایانه و منفی به فوتبال می‌نگرم در حالی که باید بر بال اکنون و لحظه‌های ناب و شیرین فوتبالمان که در پیش روست سوار شوم و همرنگ جماعت گردم و در شادی آنان شاد باشم و در زمان غم و درد، اندوهناک و نالان، می‌گویم «کجایی ای زجان خوشتر شبت خوش باد من رفتم». امید آن‌که روزی کسی در درون این فوتبالمان پیدا شود و به جای «ماهی» دادن به «ما»، نحوه ساختن قلاب ماهیگیری و صیادی آن را بیاموزاند. بدان امید – بدرود.